Met Job geleefd

Maurits Mok Avond aan avond: Deze dichter uit de Crite-riumtijd - hoeveel zijn er nog van over (‘Gerrit Achterberg niet meer, Maurits Dekker niet meer, alleen hun adem-sporen in de vrieswind die opstak na hun dood’) - bundelde prachtige verzen met als centraal thema de dood. De gedichten van Mok geven blijk van een grote rijpheid. Hun inhoud wordt bepaald door de naderende dood, die allerlei gestalten aanneemt en allerlei gevoelens oproept... Avond aan avond van Maurits Mok is een bundel met gedichten die gewikt en gewogen zijn. (Harry van Santvoort, De Nieuwe Linie)

Qua presentatie is Avond aan avond een juweel, qua inhoud eigenlijk ook. Zijn poëzie lees je niet in één adem door; ze moet herhaaldelijk opnieuw worden gelezen en bemediteerd en herproefd. Er is die sfeer van verstilde mijmering, gedempt van toon, geserreerd van uitdrukking; er is die voortdurend beheerste lyrische ondertoon, er is de kompakte, originele beeldspraak, vaak personifikatie van natuur of gevoelswereld. Het is poëzie die je moet ondergaan, levens-lyriek. (Willy Spillebeen, De Nieuwe)