Gedichten van Jehuda Halevi (Nederlandse vertaling S. Pinkhof)

TER INLEIDING

FSCHOON vooral diegenen onder delezers, die tot
Jehoeda Halevi's volk behooren, zijn naam wel eens
hebben vernomen, is het mij toch gebleken, dat
deze dichterfiguur nog moét worden „ingeleid".

Langs den weg der Joodsche liturgie ontmoet
men enkele van zijn scheppingen. Voor wie aanleiding
of gelegenheid miste, zich op dien weg te begeven, is het
misschien Heinrich Heine geweest, die den dichter onder
zijn aandacht heeft gebracht. Wie Heine's „Hebräische
Melodien" heeft gelezen, kon zich reeds verheugen dat
Heine, door zijn bewondering voor den grooten Hebreeuw-
schen voorganger, hèt beeld heeft gevonden voor den glans
van het kunstenaarschap:

Als der Schöpfer sie erschaffen,
Diese Seele, selbstzufrieden

Küsste Er die schöne Seele,
Und des Kusses holder Nachklang
* Bebt in jedem Lied des Dichters,

Das geweiht durch diese Gnade!

Aanstonds zullen wij zien dat niet alleen bewondering,
doch ook een zekere zielsverwantschap, Heine in den ban
van Jehoeda Halevi heeft getrokken. Het doet niet ter zake
of Heine al dan niet genoeg Hebreeuwsch heeft gekend,
om het oorspronkelijke te lezen: Hij kende die taal vol-
doende om er de stemming van te ondergaan en beschikte
in zijn vriendenkring over Hebraïsten van groote geleerd-
heid en litteraire ontwikkeling. Heine begreep Jehoeda
Halevi, niet alleen zijn woorden, doch vooral zijn bezieling:
Liefde, bij beurten getrokken naar het tijdelijke en naar

9